مراحل عمومی پر کردن دندان عبارتند از:

1. تهیه دسترسی: در ابتدا، دسترسی به دندان مورد نظر تهیه می‌شود. این شامل تیز کردن و تمیز کردن لبه‌های شکستگی یا بافت‌های دندان است.

2. تمیزکردن و پاکسازی: دندانپزشک با استفاده از ابزارهای خاص مانند بور و اسکیلر، هرگونه باقیمانده‌های لثه، پلاک، ترک و جرم را از دندان پاکسازی می‌کند تا سطح دندان برای پر کردن آماده شود.

3. شکل‌دهی و تهیه فضای پر کردن: در این مرحله، دندانپزشک فضایی را در شکستگی یا بافت آسیب دیده ایجاد می‌کند. این فضا به شکل مناسب برای جایگذاری ماده پرکننده در نظر گرفته می‌شود.

4. پر کردن دندان: پس از تهیه فضای پر کردن، دندانپزشک از مواد پرکننده مناسب استفاده می‌کند. معمولاً ماده پرکننده‌های قابل اجرا مثل رزین‌های کامپوزیت وام‌عایق (Amalgam) مورد استفاده قرار می‌گیرند.

رزین‌های کامپوزیت: رزین‌های کامپوزیت یا رزین‌های سفید، موادی هستند که شبیه رنگ دندان هستند و برای ترمیم دندان‌های قابل مشاهده از جمله دندان‌های جلویی استفاده می‌شوند. این مواد از مخلوطی از رزین و ذرات سرامیکی تشکیل شده و با حفظ ظاهر طبیعی دندان، به شکل دندان می‌پردازند.

آمالگام (Amalgam): آمالگام یک ماده پرکننده فلزی است که برای ترمیم دندان‌های عقبی بکار می‌رود. این ماده از آلیاژی از جمله جیوه، نقره، قلع و قلع‌سفید تشکیل شده است. آمالگام به دلیل مقاومت بالا و قیمت نسبتاً کم، هنوز در برخی موارد استفاده می‌شود.

آینومر (Glass ionomer): آینومر یک نوع ماده پرکننده است که از ترکیبی از ذرات گلاس، اسید پلی‌اکریلیک و فلوراید سدیم تشکیل شده است. این ماده علاوه بر ترمیم دندان، قابلیت آزادسازی فلوراید را داراست که به بهبود وضعیت جفت شدن دندان و جلوگیری از تسوس کمک می‌کند.

هر کدام از این مواد دارای ویژگی‌ها و مزایای خاصی هستند و نوع ماده‌ای که برای پر کردن دندان استفاده می‌شود، بستگی به موقعیت دندانی